ԱՂՕԹՔ ԱԶԳԻ ԱԶԱՏՈՒԹԵԱՆ ՀԱՄԱՐ

1 Աստուա՛ծ, հեթանոսները մտան քո ժառանգութեան մէջ,

պղծեցին քո սուրբ տաճարը,

Երուսաղէմը դարձրին ինչպէս մրգապահի հիւղակ:

2 Քո ծառաների դիակները որպէս կեր նետեցին երկնքի թռչուններին,

եւ քո սրբերի մարմինները՝ երկրի գազաններին:

3 Նրանց արիւնը ջրի պէս Երուսաղէմի շուրջը թափեցին,

եւ չկար մէկը, որ թաղէր նրանց:

4 Մենք դարձանք մեր դրացիների նախատինքը

եւ մեր շուրջը եղողների ծաղրուծանակը:

5 Մինչեւ ե՞րբ, Տէ՛ր, պիտի բարկանաս դու անվերջ,

եւ քո նախանձը պիտի բորբոքուի հրի պէս:

6 Բարկութիւնդ թափի՛ր այն ազգերի վրայ,

որոնք քեզ չեն ճանաչում,

այն թագաւորների վրայ, որոնք անունդ չեն ոգեկոչում:

7 Նրանք յօշոտեցին Յակոբի ցեղին,

եւ նրա տեղն աւերեցին:

8 Մի՛ յիշիր հին մեղքերը մեր,

թող ողորմութիւնդ շուտով հասնի մեզ, Տէ՛ր,

քանզի սաստիկ աղքատացանք:

9 Օգնի՛ր մեզ, Աստուա՛ծ, փրկի՛չ մեր,

քո անուան փառքի համար.

Տէ՛ր, յանուն քո անուան փրկի՛ր մեզ ու թողութի՛ւն տուր մեր մեղքերին:

10 Թող հեթանոսների մէջ երբեք չասեն՝ «Ո՞ւր է նրանց Աստուածը».

այլ հեթանոսների մէջ, մեր աչքի առջեւ,

թող յայտնուի քո ծառաների թափած արեան վրէժխնդրութիւնը:

11 Բանտարկեալների հեծեծանքը թող հասնի քեզ.

դու քո բազկի զօրութեամբ փրկի՛ր սպանուածների որդիներին:

12 Մեր դրացիների նախատինքը, որով անարգեցին մեզ,

եօթնապատիկ իրենց գիրկը վերադարձրու, Տէ՛ր:

13 Մենք՝ քո ժողովուրդն ու քո արօտի ոչխարները,

յաւիտեան քեզ գոհութիւն պիտի մատուցենք,

սերնդից սերունդ պիտի պատմենք քո օրհնութիւնը: